Έχουμε γίνει εικονολάτρες!Τα λόγια δεν μας φτάνουν τα θεωρούμε λίγα.Το προσωπικό μας γούστο έχει παραμεριστεί.Προσπαθούμε διαρκώς να ταυτίσουμε συναισθήματα και αφηρημένες έννοιες με εικόνες. Ο έρωτας έχει την εικόνα ενός νέου όμορφου ετερόφυλου ζευγαριού, η δυστυχία την εικόνας μιας γυναίκας που κλαίει και η ομορφιά την εικόνα μιας αδύνατης ξανθιάς λευκής γυναίκας και ενός μελαχρινού […]

Στον πολιτισμό μας, στην ελληνική κουλτούρα το φαγητό δεν έχει απλά το ρόλο του <<καυσίμου>>. Είναι σύντροφος στις χαρές, στις λύπες, στις απογοητεύσεις, στις επιβραβεύσεις! Είναι καταφύγιο και τρόπος ξεσπάσματος. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με κάθε εκδήλωση της ζωής μας. Τα άτομα που πάσχουν απο βουλιμία βρίσκουν μια διέξοδο αλλά και έναν τιμωρό στο φαγητό. Βουλιμία

Στο άκουσμα της φράσης «χαρισματικά παιδιά» έρχονται στο μυαλό μας εικόνες παιδιών κατά προτίμηση με γυαλιά που παίζουν σκάκι, λύνουν γρίφους και εξισώσεις, παίζουν 4-5 μουσικά όργανα και ξέρουν απέξω όλους τους πρωθυπουργους της Ελλάδας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από αυτά τα

Από την δεκαετία του 1990 έχει αρχίσει να εισάγεται η έννοια της «νευροδιαφορετικότητας». Σήμερα έχει μια πολύ ισχυρή θέση ως όρος και ως φιλοσοφία. Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε και τι περιλαμβάνεται στην «ομπρέλα» της νευροδιαφορετικότητας. Την ιδέα αυτήν έφερε στο προσκήνιο η Αυστραλή κοινωνιολόγος Judith Singer. Η Singer είναι κόρη Εβραίου επιζήσαντα από το

Πως να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και κυρίως τα αγόρια μας να εκφράζονται.  Αν κατασκευάσουμε, δημιουργήσουμε, περάσουμε αντιλήψεις αρρενωπότητας που δεν περιλαμβάνουν το νοιάξιμο και τη λύπη ζημιώνουμε τα αγόρια , όπως και τα κορίτσια όταν επιμένουμε να είναι καλά και ευγενικά και να καταπιέζουν τα συναισθήματα της έντασης, του θυμού και της αντίστασης. Όσο περισσότερο χώρο δίνουμε

Η δυσλεξία είναι μια νευροδιαφορετικότητα που επηρεάζει τον τρόπο που οι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά μαθαίνουν. Τα δυσλεκτικά άτομα έχουν μαθησιακές δυσκολίες που αφορούν κυρίως τον γραπτό λόγο. Γι αυτό οι κλασικές μέθοδοι μάθησης δεν αποδίδουν. Χρειάζεται μια εξατομικευμένη προσέγγιση που θα πρέπει ν ακολουθεί τις παρακάτω αρχές και μεθόδους. Τα δυσλεκτικά παιδιά δυσκολεύονται

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ  Δεν είναι σπάνιο τα παιδιά με σοβαρή αδιάγνωστη αγχώδη διαταραχή να είναι διαταρακτικά, αντιδραστικά στο σχολείο, όπου οι απαιτήσεις κι οι προσδοκίες τους  ασκούν πίεση και δεν μπορούν να τις διαχειριστούν. Η ερμηνεία αυτής της συμπεριφοράς μπερδεύει τους δασκάλους καθώς φαίνεται να προέρχεται από το  πουθενά. Η Dr. Nancy Rappaport, καθηγήτρια στην ιατρική σχολή του

Το παιχνίδι είναι η φυσική γλώσσα του παιδιού. Είναι αυτό που προάγει τις κοινωνικές τους σχέσεις, τα βοηθάει στην επίλυση προβλημάτων. Μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Εδώ θα δούμε τα οφέλη του παιχνιδιού σε εξωτερικό χώρο. Το παιχνίδι στην ύπαιθρο είναι καλό για την ψυχική υγεία των παιδιών αφού

Ζούμε σε εποχές που με πολλούς τρόπους και συχνά πλέον υπονομεύεται η ψυχική υγεία τόσο η δική μας όσο και των γύρω μας. Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αγωνία του πως θα βοηθήσουμε πρόσωπα του περιβάλλοντος μας που νοσούν ψυχικά. Σε αυτό το αρθρο θα δουμε πως μπορούμε να γίνουμε αρωγοί τους σε αυτή

Όταν ακούμε την λέξη αυτορρύθμιση το μυαλό μας πηγαίνει αυτόματα στην αυτοσυγκράτηση. Η αυτόρρύθμιση όμως είναι πολλά παραπάνω. Είναι μια ευρύτερη έννοια. Περιλαμβάνει αρχικά τον αυτοέλεγχο, τον έλεγχο δηλαδή των δυσάρεστων συναισθημάτων και των παρορμήσεων. Η αξιοπιστία είναι και αυτή μέρος της αυτορρύθμισης. Να είμαι έντιμος και ακέραιος. Η ευσυνειδησία είναι ένα ακόμη σκέλος της.