Όσο περνάνε τα χρόνια οι διατροφικές διαταραχές εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Το πρόβλημα αυτό είναι πολυπαραγοντικό και θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ψυχική και σωματική υγεία του πάσχοντα. Για τις διατροφικές διαταραχές ενοχοποιείται συχνά ο σύγχρονος τρόπος ζωής που θέλει τους ανθρώπους να εμπίπτουν σε συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς. Η απόκλιση από αυτά τα πρότυπα […]

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ μια γαλλική σειρά που λέγεται Astrid et Raphaëlle. Πραγματεύεται την φιλική σχέση μιας αυτιστικής εγκληματολόγου και μιας αστυνομικίνας, την αλληλεπίδρασή τους, τις προκλήσεις της πρώτης στον κόσμο των νευροτυπικών και την εξέλιξή της τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά. Η Άστριντ έχει πολλά χαρίσματα και αρκετές δυσκολίες. Αχίλλειος πτέρνα και υπερδύναμη ταυτόχρονα

Το Σαββατοκύριακο είμαι στην παιδική χαρά και μπροστά μου εκτυλίσσεται το ακόλουθο περιστατικό. Ένας αγόρι προσχολικής ηλικίας ενώ κάνει ποδήλατο πέφτει και χτυπάει. Φαίνεται να έχει χτυπήσει αρκετά το γόνατό του και τον αγκώνα του και αιμορραγεί. Το αγόρι αρχίζει να καλεί τους γονείς του σε βοήθεια και κλαίει. Καθώς πλησιάζουν και τον βλέπουν να

Τα κοινωνικά στερεότυπα είναι πολύ ισχυρά. Κάποιες φορές μάλιστα είναι τόσο ισχυρά που μπορει να μας κάνουν να παραβλέψουμε ένα πρόβλημα, να μην κάνουμε μια σωστή διάγνωση. Όσο αφορά τα κορίτσια, τα ακολουθείται συχνά το στερεότυπο της εσωστρέφειας, της ντροπής,  της ησυχίας, της απομόνωσης, της ονειροπόλησης. Πίσω από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορει να κρύβεται καποια

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποια είναι η γεύση του αγαπημένου σας τραγουδιού; Τι χρώμα έχει η Τρίτη; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε μπορεί να είστε συναισθητικοί. Για τους ανθρώπους με συναισθησία οι κοινές αισθητηριακές εμπειρίες, όπως το να ακούνε μουσική ή να διαβάζουν ένα  βιβλίο, σχετίζονται με εμπειρίες που περιλαμβάνουν και άλλες αισθήσεις. H  συναισθησία

Σύμφωνα με μια έρευνα, τα παιδιά των οποίων οι πατεράδες περνούν χρόνο παίζοντας μαζί τους σε πολύ μικρή ηλικία μπορούν ευκολότερα να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά τους,  γεγονός που τους ωφελεί ιδιαίτερα όταν μεγαλώσουν και αρχίσουν το σχολείο. Η έρευνα που διεξήχθη από το τμήμα εκπαίδευσης του πανεπιστημίου του Cambridge  και από το

Τα παιδιά που φαίνονται εναντιωματικά είναι συχνά έντονα αγχώδη. Ένα δεκάχρονο αγόρι, ο Γιώργος  είχε ένα ξέσπασμα στο σχολείο. Αναστατωμένος από τα λόγια ενός συμμαθητή του, τον σπρώχνει και σύντομα πιάνονται στα χέρια. Όταν ο δάσκαλος προσπαθεί να τους χωρίσει ο Γιώργος βγαίνει εκτός ελέγχου, πετάει τετράδια και βιβλία σε όλη την τάξη, ρίχνει  το

« ‘Ελα μωρέ! Πως κάνετε έτσι; ΔΕΠΥ έχει, δεν είναι κάτι σοβαρό!» « Κακομαθημένο είναι! Μάθαμε όλοι ΔΕΠΥ! Ας το είχα εγω και θα έβλεπες.» « Τεμπέλα είσαι! Άκου κει ΔΕΠΥ! Σήκω ξεκινα να κάνεις καμια δουλειά! Θα σας φάνε τα σκουλήκια!» « Να κοίτα! Τώρα πως στρώθηκες και το έκανες ; Τώρα δεν έχεις

Στο άκουσμα της λέξης δυσλεξία μας έρχεται στο μυαλό μια ανυπέρβλητη δυσκολία, γραπτά γεμάτα «κοκκινίλες», στεναχωρημένα παιδιά, αγχωμένοι γονείς. Τίποτα όμως δεν είναι όπως φαίνεται. Ο τρόπος που οι δυσλεκτικοί βλέπουν τον κόσμο είναι μοναδικός. Έχουν ικανότητες που μπορούν να αποδειχθούν πολύτιμες τόσο για τους ίδιους όσο και για το κοινωνικό σύνολο. Έχουν πολύ δυνατή

-«Βουμμμ βουμμ!!» – Σιγά παιδάκι μου θα σπάσεις τα πιάτα! Κάτσε σε ένα σημειο πια!!! Κηροζίνη σου έβαλαν;; είπε αγανακτισμένη η κυρία Σούλα – Μα μαμα δεν μπορώ να πάω πιο σιγά!!! Δεν το καλαταβαίνεις; -Να προσπαθήσεις! Αμάν πιά!!! Βάγγο πες του και συ κάτι – Στρατή μου πήγαινε πιο σιγά. Έτσι όπως τρέχεις κάνεις