-«Βουμμμ βουμμ!!»
– Σιγά παιδάκι μου θα σπάσεις τα πιάτα! Κάτσε σε ένα σημειο πια!!! Κηροζίνη σου έβαλαν;; είπε αγανακτισμένη η κυρία Σούλα
– Μα μαμα δεν μπορώ να πάω πιο σιγά!!! Δεν το καλαταβαίνεις;
-Να προσπαθήσεις! Αμάν πιά!!! Βάγγο πες του και συ κάτι
– Στρατή μου πήγαινε πιο σιγά. Έτσι όπως τρέχεις κάνεις συνεχώς ζημιές.
Ο Βάγγος, η Σούλα και Στρατής ήταν μια ξεχωριστή οικογένεια …φορτηγών. Ο Βάγγος ,ένα μαύρο φορτηγό, ερωτεύτηκε τη Σούλα, ένα κόκκινο τριαξονικό, σε ένα ταξίδι του στην Ιταλία. Στεκόταν δίπλα του στο φέρυ μπότ και ήταν τέλεια!! Παντρεύτηκαν παρουσία όλων των φίλων τους: φορτηγών, τριαξονικών, επικαθήμενων, συρόμενων, νταλικών. Ο γάμος τους έγραψε ιστορία! Στα διόδια ολης της χώρας όλα τα φορτηγά τον συζητούσαν.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και ήρθε στη ζωή τους ένα φορτηγό με κόκκινα και μαύρα τετράγωνα. Τον ονόμασαν Ευστράτιο και τον φώναζαν Στρατή.
Ο Στράτης ήταν τέλειος σε όλα του. Τα φρένα και τα γκάζια του ήταν εξαιρετικα. Οι ταχύτητές του έμπαιναν με μεγάλη άνεση. Τα αμορτισέρ του τον βοηθούσαν να πηγαίνει ακόμη και στους πιο ανώμαλους δρόμους λες και οδηγούσε σε λεωφόρο. Είχε όμως κάτι που τον έκανε να διαφέρει από τα υπόλοιπα φορτηγά. Μπορούσε να τρέχει με την ταχύτητα αγωνιστικού! Έκανε βουμμμ βουμμμ και εξαφανιζόταν στο λεπτό!! Ήταν τόσο μεγάλες οι ταχύτητες που επιανε που ακόμη και όταν δεν πήγαινε πουθενά κουνιόταν! Δεν στεκόταν στιγμή σε ησυχία. Έκανε βουμ βουμ συνέχεια.
-« Τα φορτηγά δεν τρέχουν με τέτοιες ταχύτητες! Είναι επικίνδυνο». Έλεγε η ανήσυχη η Σούλα.
-« Παιδί μου, πως θα κουβαλάς φορτία αν τρέχεις έτσι; Δε θα σε εμπιστεύονται οι πελάτες. Ασε που μπορεί να πάθεις και κάποιο ατύχημα» έλεγε ο Βάγγος και ανατρίχιαζε και μόνο στην ιδέα ότι μπορει να πάθει κάτι.
– Βουμ βουμ!!! Έκανε ο Στράτης κάνοντας κύκλους και ανοίγοντας τους υαλοκαθαριστήρες του. Δεν παθαίνω τίποτα!! Μαμά, μπαμπά είναι υπέροχο να τρέχεις τόσο γρήγορα!!!
– Θα στρώσει στο σχολείο! Που θα πάει! Σκέφτονταν οι γονείς του.
Όταν όμως το σχολείο ξεκίνησε τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα για το Στράτη!! Η μεγάλη του ταχύτητα και το βουμμ που έκανε του δυσκόλεψαν πολύ τη ζωή. Τα υπόλοιπα φορτηγά του έβγαλαν το παρατσούκλι βουμμ και αυτό τον στεναχωρούσε.
Κοίτα τον πώς κάνει!!
Τρέχει και τρέχει! Που θα φτάσεις;; Τι φορτηγό εισαι εσυ;
Για γκάζωσε λίγο για να γελάσουμε!
Στην τάξη δεν καθόταν ακίνητος ούτε λεπτό. Αναβόσβηνε τα φώτα του, ανοιγόκλεινε τους υαλοκαθαριστήρες τους, πήγαινε μπροστά πίσω κάνοντας το χαρακτηριστικό του βουμμμ, ανοιγόκλεινε τις πόρτες του.
Η δασκάλα η κυρία Μαρία, ήταν ένα μεγάλο φορτηγό που η καρότσα της είχε χώρο για όλα τα φορτηγάκια που δίδασκε. Ο Στρατής της δυσκόλευε το μάθημα αλλά τον αγαπούσε πολύ!
– Είναι έξυπνος, καλόκαρδος και προσπαθεί πάρα πολύ. Δυστυχώς όμως αυτά που καταφέρνει δεν ήταν ανάλογα της προσπάθειάς του. Συνήθως κάνει πολλά λάθη. Υπάρχουν όμως και φορές που μας εκπλήσσει! Βρίσκει λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Ανησυχώ γι αυτόν ίσως θα πρέπει να τον πάτε σε ένα συνεργείο, σε κάποιον ειδικό να δει τι γίνεται με τη μηχανή του.
Μια μέρα ο Στρατής γύρισε από το σχολείο σε άσχημη κατάσταση. Το δεξι φως του ήταν σπασμένο, η πόρτα του ήταν χτυπημένη, ο καθρέφτης του είχε διαλυθεί
Τι έπαθες;; ρώτησε η Σούλα
Είχα μια πλαγιομετωπική σύγκρουση. Είπε ντροπιασμένος ο Στρατής. Ο Μήτσος , το συρόμενο μου ζήτησε να τρεξω με όλη μου την ταχύτητα. Μόνο έτσι θα με άφηναν να παίξω μαζί τους. Έτρεξα λοιπόν αλλά δεν είδα έγκαιρα τον τοίχο του σχολείου. Έστριψα τελευταία στιγμή, αλλά χτύπησα. Τις τελευταίες κουβέντες τις είπε με λυγμούς. Η Σούλα τον αγκάλιασε.
Δεν πονάω τόσο από το χτύπημα όσο από τα γέλια που έκαναν τα άλλα παιδιά…
Το βράδυ που ήρθε ο Βάγγος από το δρομολόγιο συζήτησαν αυτό που έγινε.
Θα τον πάμε στον μαστρο – Νέστορα. Είναι πολύ καλός θα του πούμε να κοιτάξει και τη μηχανή του. ‘Ολα θα πάνε καλά, είπε και σκούπισε ένα δάκρυ που έτρεξε στα τζάμια του, με τον υαλοκαθαριστήρα του.
Ο μάστρο – Νέστορας ήταν ένα γέρικο φορτηγό. Σε κάποια σημεία ήταν σκουριασμένος και κάθε φορά που τσούλαγε έτριζε. Στο καπό του υπήρχε σκόνη και επάνω της ήταν γραμμένες καρδούλες, αστεράκια και η φράση «Θέλω πλύσιμο». Το συνεργείο του ήταν ένας μεγάλος χαρούμενος χωρος με αφίσες, χρώματα, μπάλες, ρόδες και διάφορα εργαλεία.
Καλώς ήρθατε! Είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο! Εσύ πρέπει να είσαι ο Στρατής! Ξέρεις τι σημαίνει το όνομά σου; Ευστράτιος, αυτός που έχει καλό δρόμο. Έλα αγόρι μου έλα να τα πούμε.
Ο Στρατής ήταν κρυμμένος πίσω από τους γονείς του.
Να σας πούμε τι συμβαίνει κύριε Νέστορα, είπε η Σούλα.
Σούλα πηγαιντε με τον Βάγγο μια βόλτα στην παραλιακή. Θα μου τα πει όλα ο Στρατής.
Έλα να δούμε τι έπαθες. Κάτσε στο ανυψωτικό.
Ο μαστρο Νέστορας ανέβασε το φορτηγάκι και άρχισε να κοιτάει τις ζημιές του.
Μμμμ δεν είναι κατι σοβαρό. Φτιάχνονται όλα. Μην ανησυχεις. Είπε και πήρε τα εργαλεία του. Θες να μου πεις πως εγινε το ατύχημα;
Έτρεχα πολύ γρήγορα και έπεσα σε ένα τοίχο.
Ώστε τρέχεις πολύ γρήγορα!
Ναι!! Τρέχω σαν αγωνιστικό! Πιάνω μέχρι και 300 χιλιόμετρα!!! Είπε όλο χαρα ο Στρατής. Όμως οι γονείς μου με μαλώνουν και τα παιδιά στο σχολείο με κοροϊδεύουν, είπε και σκοτείνιασε.
Ώστε έτσι ε; Μετά μπορώ να ρίξω μια ματιά στη μηχανή σου;;
Ναι κυριε.
Όταν τελειώσε με τις ζημιές του ο μαστρο Νέστορας σηκωσε με προσοχή το καπό του.
Μμμμ μάλιστα. Τώρα καταλαβαίνω. Να ξέρεις Στρατή, είσαι ένα ξεχωριστό φορτηγό.
Ναι κυριε Νέστορα; Δεν μου το έχουν ξαναπεί.
Λοιπόν μαστρο Νέστορα; Όλα καλά; Ρώτησε ο Βάγγος.
Έφτιαξα τις ζημιές του. Είναι μια χαρα! Κοίταξα και τη μηχανή του. Ξέρετε ο Στρατής εχει τη μηχανή αγωνιστικού
Μα είναι φορτηγό είπε η Σούλα έκπληκτη!
Το ξέρω Σούλα μου. Συμβαίνει όμως κάποιες φορές.
Είναι λάθος του κατασκευαστή;
Όχι βέβαια!!! Δεν είναι λάθος. Το παιδί σας είναι ένα ξεχωριστό, υπεροχο όχημα. Απλά πρέπει να του μάθουμε να χρησιμοποιεί την ταχύτητά του με ασφάλεια. Αν θέλετε μπορώ να το αναλάβω. Ξεκινάμε από αύριο.
Την επόμενη μέρα ο Στράτης ήταν στο συνεργείο. Ο μαστρο – Νέστορας του είχε βάλει κώνους που σχημάτιζαν διάφορες διαδρομές.
Πρέπει να τις περάσεις προσεκτικά χωρίς να ρίξεις τους κώνους
Μα κύριε Νέστορα ξέρω να οδηγάω.
Ναι αγόρι μου το ξέρω. Εδώ θα μάθεις να ελέγχεις εσύ τη μηχανή σου και όχι η μηχανή εσένα. Πάμε
Ο Στράτης δυσκολεύτηκε πολύ, το ίδιο και ο μαστρο Νέστορας. Δεν μπορούσαν να τιθασεύσουν την ταχύτητα του. Αφού είδαν και αποείδαν ο μαστρο – Νέστορας σκέφτηκε κάτι διαφορετικό.
Στρατή μήπως να δοκιμάζαμε αντι να τρέχεις να πηδάς; Ίσως έτσι πας πιο αργα. Να το δούμε;;
Ναι ναι!
Και τα κατάφεραν! Ο βουμμ μπορούσε τώρα να ελέγξει την ταχύτητα του. Δεν έριχνε τώρα τα εμπόδια.
Γύρισε και στο σχολείο. Όποτε ένιωθε την ανάγκη να τρέξει…πηδούσε. Στην αρχή τον κοιτούσαν περίεργα. Τα παιδιά ήταν έτοιμα να τον κοροϊδέψουν και πάλι. Όμως η κυρία Μαρία τα μάλωσε.
« Ο καθένας μας προσπαθεί βρει λύση σε αυτό που τον δυσκολεύει με τον δικό του τρόπο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το σεβόμαστε.»
Έτσι ο Στράτης μπορούσε να παρακολουθήσει το μάθημα, να παίξει με τα άλλα φορτηγά, να έιναι ήρεμος στο σπίτι. Όλα αρχισαν να γίνονται καλύτερα.
Και η ταχύτητα του;; Ο Βάγγος είχε γνωριμίες με τον ιδιοκτήτη μιας πίστας. Ο Στράτης πήγαινε εκεί και έτρεχε. Εκεί ήταν ασφαλής. Όταν τον είδε ο ιδιοκτήτης της πίστας ενθουσιάστηκε.
Βάγγο ο γιος σου είναι ταλέντο!! Θέλεις να τον βάλουμε να τρέξει στους αγώνες;
Το φορτηγό; Θα τρέξει σε αγώνες το φορτηγό;
Να δοκιμάσουμε ρε παιδί μου.
Ναι μπαμπά να τρέξω!! Βουμμμ!!!!
Άντε να δοκιμάσουμε!
Πήγαν λοιπόν κρυφά από τη Σούλα. Αν το μάθαινε θα έχανε όλο τον αέρα από τα λάστιχά της! Ο Στράτης μπήκε στη γραμμη. Τα υπόλοιπα αγωνιστικά τον κοιτούσαν καλά καλα και κούναγαν τον κεφάλι τους!
Όταν κατέβηκε η καρό σημαία ο Στράτης έκανε το μεγαλύτερο βουμμμμμμ του!!! Γκάζωσε άρχισε να τρέχει. Ένιωθε πρώτη φορά ότι έκανε αυτό για το οποίο ήταν γεννημένος, ότι είχε φτερά στις ρόδες του. Έτρεχε χωρίς να τον νοιάζει η νίκη το απολάμβανε! Όταν έπεσε η σημαία του τερματισμού άκουσε φωνές και συγχαρητήρια. Είχε βγει δεύτερος!!! Αυτός, το φορτηγό, ο βουμμ είχε βγει δεύτερος σε αγώνες δρόμου αγωνιστικών αυτοκινήτων! Από εκει και πέρα ο Στράτης έγινε επαγγελματίας. Το πρώτο και μοναδικό φορτηγό αγωνιστικο!!! Η δυσκολία του είχε γίνει η δύναμή του και τώρα πια ήταν ευτυχισμένος!
Δημιουργός: Σοφία Τσεκούρα
Ειδικά αφιερώμενο στην δική μου δασκάλα…