Μια φορά και έναν καιρό ούτε πολύ μακρια ούτε πολύ παλιά υπήρχε η χώρα των μηδέν.
Σε αυτήν την χώρα ζούσαν πολλά μηδενικά, μικρά, μεγάλα, αδύνατα, χοντρά, μηδενικά, ίσια και μηδενικά που έγερναν, μηδενικά καλογραμμένα και μηδενικά κακογραμμένα, μηδενικά ασπρα, μαυρα, κόκκινα, καφέ, κίτρινα και μπλε!
Τα μηδενικά ήταν πολύ χαρούμενα και αγαπημένα. Όλα έμοιαζαν κατά βάθος και αυτό τα έκανε να νιώθουν ασφάλεια.
Μια μέρα όμως η Κούλα η μηδενικούλα είπε να κάνει μια αλλαγή. Αποφάσισε να βάλει μια ζώνη για ν αναδείξει τη μέση της! Όταν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη η Κούλα δεν ήταν πια μηδενικούλα. Ήταν ένα όμορφο 8!
Περήφανη για τη ζώνη της η Κούλα αποφάσισε να βγει μια βόλτα. Όταν τα στρογγύλά μηδενικά την είδαν σοκαρίστικαν!
-Για όνομα του Θεού! Τι πράγματα είναι αυτά! Είπε η κυρία Νούλα!
-Απαράδεκτο! Ποια νομίζει ότι είναι; Είπε η Σούλα
-Διαταράσσει την τάξη είπε ο κύριος Κούλης ο αστυνόμος!
-Ντροπή!! Να πας σπίτι σου! Εδώ ειμαστε μόνο μηδενικά! Να γίνεις όπως ήσουν! Φώναξαν όλοι μαζί.
Η Κούλα πολύ λυπημένη γύρισε σπίτι της. Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη της και σκέφτηκε να βγάλει τη ζώνη της. Τότε όμως θυμήθηκε τα λόγια της κυριάς Λούλας, της μαμάς της: « Να υπερασπίζεσαι ό,τι σου αρέσει και ό,τι αγαπάς ακόμη και αν είσαι η μόνη που θα το κάνει.»
- Μ αρέσει η ζώνη μου! Αγαπώ τον εαυτό μου όπως είναι! Δε θέλω να ξαναγίνω όπως πριν!
Είπε με θάρρος και καθισε να φτιάξει ζώνες και σε άλλα χρώματα.
Εκτός από αυτούς που κατέκριναν την Κούλα υπήρχαν και κάποιοι που τη θαύμασαν!
Ο Σούλης είχε φτιάξει ένα υπέροχο ψηλό καπέλο και είχε βάλει και φτερά στρουθοκαμήλου! Το φορούσε κρυφά στο σπίτι του και πολύ του άρεσε!
«Αφού το τόλμησε η Κούλα θα το κάνω και εγώ!» είπε!
Το τηλέφωνο στο σπίτι της Κούλας χτύπησε την ώρα που έκανε πρόβα μια ζώνη με λουλούδια, φλοράλ που θα έλεγαν και στην τηλεόραση!
-Κούλα καλημέρα! Ο Σούλης είμαι! Αύριο θα παμε βόλτα μαζί. Εσύ θα φορέσεις την πιο λαμπερή σου ζώνη και εγω θα βάλω ένα υπέροχο καπέλο!
Η Κούλα συγκινήθηκε! «Ανυπομονώ!» πρόλαβε να πει γιατι δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της.
Την επόμενη μέρα στην αγορά της πόλης ένα 8 με μια λαμπερή ζώνη και ένα 6 με ένα καπέλο με φτερά στρουθοκάμηλου έκαναν βόλτα και χαιρετούσαν τα έκπληκτα μηδενικά με μεγάλη ευγένεια!
Όταν η κυρία Σούλα, η μαμά του Σούλη, έμαθε για το γιό της λιποθύμησε!
-«Το δικό μου το παιδί;;; Δεν είναι δυνατον!! Εγω που τον μεγάλωσα μόνο με κουλούρια Θεσσαλονίκης!! Πω πω ντροπή!!»
– Θα τον παρέσυρε αυτό το παλιοκόριτσο! Είπε ο πατέρας του ο κύριος Νούλης κατακόκκινος από το θυμό του!
– Όπως και να έχει δεν γίνεται να μένει μαζί μας! Μας ντροπιάζει! Δεν θα ερχεται κανεις στο μαγαζί μας εξαιτίας του.
Όταν ο Σούλης γύρισε από τον περίπατο, του ζήτησαν να φτιάξει τις βαλίτσες του και να φύγει. Όλως παραδόξως το υπέροχο 6 δεν στεναχωρήθηκε. Περισσότερο ανακουφίστηκε. Στη βαλίτσα έβαλε μόνο τα υλικά που χρησιμοποιούσε για τα καπέλα του και πήγε στο σπίτι της Κούλας.
Την περίεργη αυτή παρέα είδε και Βούλα. Η Βούλα είχε 4 αδερφούς και αναγκαστικά πάντα φορούσε τα παντελόνια τους! Η Βούλα όμως πάντα λαχταρούσε να φορέσει μια φούστα, μια φούστα μακριά με ουρά που θα σερνόταν καθώς θα προχωρούσε.
Με μεγάλο δισταγμό αλλά και λαχτάρα πήγε στο σπίτι της Κούλας.
-Καλημέρα παιδια! Ξέρετε… εγω… μου αρέσετε πολύ και θέλω και εγω…
-Έλα μέσα! της είπε η Κούλα
Στο σπίτι του 8 είχαν μαζευτεί πολλά μηδενικά και δοκίμαζαν ζώνες και καπέλα. Όταν το είδε η Βούλα πήρε θάρρος και με μια ανάσα είπε: «Θέλω να μου φτιάξετε μια φούστα! Θέλω να είναι κόκκινη μακριά και να έχει ουρά!» Όλοι στο δωμάτιο ενθουσιάστηκαν και ξεκίνησαν να φτιάχνουν τη φούστα της Βούλας. Όταν τη δοκίμασε έμεινε άναυδη! Τώρα ήταν ένα θεσπέσιο 9!
Την επόμενη μέρα ένα πολύχρωμο, λαμπερό, χαρούμενο ποτάμι από 8,6 και 9 γέμισε τους δρόμους της πόλης! Χορεύαν, τραγουδούσαν και ετρωγαν πολύχρωμα γλυκά!
Το συμβούλιο της πόλης συγκλήθηκε εκτάκτως για ν αντιμετωπίσει αυτό το φοβερό γεγονός!
-Να τους εξορίσουμε!
– Να τους βάλουμε φυλακή!
– Να τους βάλουμε πρόστιμο!
Όλα τα μέλη του συμβουλίου είχαν να προτείνουν και μια ποινη!
Ξαφνικά η πόρτα της αίθουσας συνεδριάσεων άνοιξε και εμφανίστη το 1. Φορούσε ένα κοστούμι μαύρο, γραβάτα και ήταν πολύ βλοσυρό. Στη μεγάλη μύτη του ήταν στερεωμένα κάτι μικρά γυαλια. Τα 0 δεν τον καταλαβαν γιατι ήταν απασχολημένα με τις τιμωρίες.
Το 1 χτύπησε την πόρτα και ξερόβηξε. Με αυστηρό ύφος είπε: « Δεν έχετε καμία αξία. Δε συμβολίζετε κάποια ποσότητα. Έτσι το συμβούλιο των αριθμών αποφάσισε να γκρεμίσει την πόλη σας για να την κάνει πάρκινγκ. Στις 11/11 στις 11:11 πρέπει να εχετε φύγει. Εδώ είναι και η απόφαση! Καλημερα!»
Όλοι εμειναν εμβρόντητοι!! « Τι κακό μας βρήκε! Που θα πάμε τώρα;;» Το νέο διαδόθηκε γρήγορα! Όσο και να σκέφτηκαν δε μπόρεσαν να βρουν λύση. Όλα τα μηδεν ήταν απογοητευμένα. Δεν ήταν τίποτα… Ήταν… μηδενικά. Και τώρα δε θα είχαν και πόλη.
Όλοι ετοιμαζαν τα πράγματά τους για να φύγουν. Το μόνο περίεργο ήταν το σπίτι της Κούλας. Εκεί υπήρχε φως όλο το βραδυ και πολλοί νεοι μπαινόβγαιναν. Δεν ακουγονταν μουσική ή τραγούδια. Μόνο ψαλίδια που εκοβαν και ραπτομηχανές. Κανεις όμως δεν έδινε σημασία.
Όταν εφτασε η μέρα όλα τα μηδεν με τα υπάρχοντα τους μαζεύτηκαν στην πλατεια ετοιμα να φύγουν. Ήταν μια πολύ λυπηρή εικόνα. Ο κυριος 1 εμφανίστηκε ξανά μαζί με τις μπουλντόζες και ήταν έτοιμος να δώσει το συνθημα για να ξεκινήσει το γκρέμισμα.
Η ώρα ήταν 11:09 όταν ακούστηκαν φωνές! Από παντουν εμφανίστηκαν 6,8 και 9 που ενώνονταν με τα 0. Και να από τη μια ένα 690, από την άλλη ένα 860, πιο κει ένα 606, παρακεί ένα 908 μαζι με ένα 890! Ο κύριος 1 είχε χλωμιάσει! Αυτοί είχαν πλέον αξία! Όσο πιο πολλά μηδενικά πηγαιναν δίπλα στα 6,8 και 9 τόσο πιο πολύ μεγάλωνε η αξία τους.
Από παντου αρχισαν να τον πλησιάζουν εκατομμυρια 68.000.000, 99.000.000, 986.000.000, 608.000.000. Ο κύριος 1 και οι οδηγοί φοβήθηκαν και έφυγαν τρέχοντας! Οι καινουργιοι αριθμοι πιο δυνατοί από ποτε αναποδογύρισαν τις μπουλντόζες και μετα τις κατέστρεψαν! Κανείς δεν τους ξαναενόχλησε.
Όταν τελειώσε αυτή η περιπέτεια τα μηδεν αγκάλιασαν όλα τα 6,8 και 9. Κατάλαβαν πόσο ανόητοι υπηρξαν. Αυτά τα παιδιά που κανεις δεν ήθελε και όλοι τους φέρθηκαν τόσο ασχημα στήριξαν την πόλη, τους έδωσαν αξία. Τους έσωσαν!
Από εκει και πέρα όλοι οι αριθμοί ήταν ενωμένοι. Άλλαζαν όποτε και όπως ήθελαν. Στην πόλη υπήρχε χαρά και ομόνοια. Όλοι είχαν καταλάβει πως η αξία μας μεγαλώνει όταν ανάμεσά μας υπάρχουν διαφορετικά πλάσματα!
Όσο αφορά τα σίδερα από τις μπουλντόζες: τα έκαναν γλυπτό! Μια τεράστια καρδιά που μέσα της είχε χώρο για όλους τους αριθμούς!
Δραστηριότητες
-
- Με τα νουμερα 0,6,8 και 9 φτιάξε 15 αριθμούς και μετα βάλτους στη σειρά από το μικρότερο στο μεγαλύτερο
- Φτιάξε μια ζώνη ή ένα καπέλο από παλιά ρούχα, φύλλα, χαρτόνια και υλικά που έχεις σπίτι σου.
- Φτιάξε ένα γλυπτό με ό,τι υλικό θέλεις: άμμο, χώμα, πηλό, ξύλο, που να εχει τη μορφή ενός σχήματος.
- Πάρε ένα παλιο ρούχο και άλλαξέ το. Βάλτου λουλουδια, χάντρες, αυτοκολλητα, ζωγράφισέ το, κόψε το! Χάρισε το σε κάποιον που αγαπάς.
- Δημιουργός: Σοφία Τσεκούρα