Γιατί μας βοηθάει να μεγαλώσουμε, για να γνωρίσουμε τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα μικρά των θηλαστικών παίζουν. Το παιχνίδι είναι η φυσική γλώσσα των παιδιών αλλά δεν σταματά εκεί. Έχει ενεργό ρόλο και στην καθημερινότητα των ενηλίκων.
Μέσα απο το παιχνίδι μαθαίνουμε να σχετιζόμαστε και κατανούμε την ιεραρχία και τους κανόνες. Παίζοντας μπορούμε να γνωρίσουμε και να ελεγξουμε τα συναισθήματά μας. Χαιρόμαστε, πανηγυριζουμε, χάνουμε, στεναχωριόμαστε, θυμώνουμε. Διαχειριζόμαστε την νίκη και την ματαίωση που προκαλεί η ήττα. Ασκείται το σώμα μας, μας βρίσκει λύσεις το μυαλό μας σε δυσκολίες που προκύπτουν. Σεβόμαστε όσους παίζουμε μαζί γιατί ξέρουμε ότι χωρίς συμπαίκτες δεν υπάρχει παιχνίδι. Συνεργαζόμαστε και φτιάχνουμε καινούργιους κανόνες και νέα παιχνίδια. Μαθαίνουμε τα όριά μας και τα όρια του κόσμου γύρω μας.
Το πιο σημαντικό όμως απ όλα είναι ότι το παιχνίδι μας διδάσκει πως να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε. Γιατί πάνω απο τον πόνο, το γδαρμένο γόνατο, το καρούμπαλο στο κούτελο είναι η χαρά του παιχνιδιού και αυτήν την χαρά τίποτα δεν μπορεί να την κρατήσει πίσω.