Ο Φρίξος το αλεπουδάκι ήταν πολύ ανήσυχος. Η μαμά του είχε φύγει χθες για να φέρει φαγητό. Το βράδυ πέρασε, το πρωί ήρθε αλλά η μαμά του δεν είχε γυρίσει.
- Η μαμά μου με αγαπάει το ξέρω. Με παίρνει αγκαλιά, μου λεει τραγούδια, μου φέρνει φαγητό, με προστατεύει από τους κινδύνους του δάσους. Πότε δε θα με άφηνε μόνο μου τόσες ώρες. Πρεπει να την βρω.
Ο Φρίξος ήταν πολύ μικρός. Δεν ειχε προλάβει να μάθει πώς να κυνηγάει ή πώς να προστατεύεται. Χρειαζόταν κάποιον να τον προσέχει.
Μια και δυο λοιπόν αρχισε να ψάχνει τη μαμά του από τη μυρωδιά της. Ακολουθησε αυτή τη μυρωδια. Βγήκε από το δάσος και βρέθηκε στα βοσκοτόπια. Πέρασε δίπλα από κάτι ζώα με κατσαρο μαλλι που έτρωγαν χορτάρι και έκαναν «μπε». Τα κοίταξε με περιέργεια και προχώρησε.
Πιο κάτω είδε δεμένα κάτι αλλα ζώα μεγάλα και ψηλά με ωραία ουρά και μαλλια στο λαιμό τους. Τον φόβησαν λίγο αλλά συνέχισε να ψάχνει.
Και ξαφνικά σταμάτησε. Βρέθηκε μπροστά σε μια φάρμα.
-« Όπα! Εδώ…. Εδώ είναι οι άνθρωποι. Η μαμά μου έχει πει πολλες ιστορίες γι αυτούς. Είναι τρομακτικοι και δεν αγαπάνε τις αλεπούδες. Μόνο για ένα αγορακι με ξανθά μαλλια μου ειχε πει καλά λόγια. Ότι ήταν αυτός που την εξημέρωσε και ότι τον θυμόταν όποτε έβλεπε το σιτάρι. Μπορεί εδώ να είναι αυτό το αγορακι. Όπως και να έχει πρέπει να συνεχίσω να ψάχνω. Εδώ η μυρωδιά είναι δυνατή.»
Από ένα άνοιγμα κατάφερε και μπήκε στον σταβλο.
- Και αλλα περίεργα ζώα εδώ! Πωπω!! Είναι πολύ μεγάλα και κάνουν και έναν φοβιστικό ήχο… μμμμ. Ας κρυφτώ καλύτερα και ψάχνω μετά.
Ο Φρίξος κρύφτηκε ένα καλάθι και περίμενε να κοιμηθούν τα μεγάλα ζώα. Κάπου εκεί κοντά πρέπει να είναι η μαμά του.
Στην άλλη άκρη του στάβλου ένα γουρουνάκι, η Ρόζα και ο σύντροφός της ο Ρόκι το αγριογούρουνο, κοιτούσαν το φεγγάρι στον νυχτερινό ουρανο. Εκεινη τη στιγμή το φεγγάρι ήταν πολύ λαμπερό και φαινόταν πολύ ομορφο.
- Φεγγαράκι μου λαμπρό θα σου πούμε τι μας στεναχωρεί. Θέλουμε πολύ να έχουμε ένα μικρο , να το αγαπάμε, να το φροντίζουμε, να κοιμόμαστε αγκαλιά, να το μεγαλώσουμε, να του μάθουμε όλα όσα ξέρουμε για τον κόσμο και την αγάπη. Ας μην είναι γουρουνάκι. Ό,τι μικρο και αν έχουμε θα το αγαπάμε. Αχ φεγγάρι μου! Να γινόταν αλήθεια αυτό το όνειρό μου!
Το φεγγάρι από ψηλά χαμογέλασε. Ήξερε από καιρό τι ήθελε αυτό το περίεργο ζευγάρι. Πολλά βράδια το κοιτούσαν με τα μάτια δακρυσμένα. Η Ρόζα ήταν ένα πολύ καλό γουρουνάκι και πολύ έξυπνο. Αγαπούσε πολύ όλα τα μικρα ζώα της φαρμας. Τους έκανε μάθημα, έπαιζε μαζί τους ατελείωτες ώρες, τους έφτιαχνε αστεία καπέλα και διοργάνωνε τα πάρτυ τους. Ο Ρόκι αν και στην αρχή ήταν άγριος και τον φοβόντουσαν πολύ τα άλλα ζώα ήταν ένα πολύ τρυφερό πλάσμα. Πάντα βοηθούσε τα μικρά της φάρμας φτιάχνοντάς τους παιχνίδια αλλά και τους μεγάλους! Με τη δύναμη που είχε τίποτα δεν ήταν ακατόρθωτο γι αυτόν
Σίγουρα θα γίνονταν πολύ καλοί γονείς!
Όταν νύχτωσε το αλεπουδάκι βγήκε από την κρυψώνα του και συνέχισε να ψάχνει για τη μαμά του. Η μυρωδιά της όμως σταματούσε στο στάβλο. Σα να εξαφανίστηκε. Ο Φρίξος απελπισμένος και πεινασμένος με τα μάτια γεμάτα δακρυα αρχισε να ψάχνει μέσα στο στάβλο για να βρει φαγητό. Πέρασε δίπλα από τις κότες αλλα δεν τις πείραξε. Δεν ήξερε πώς να τις πιάσει. Σε μια φωλιά βρήκε ένα σπασμένο αυγό και το έφαγε.
Εκείνο το βράδυ και η Ρόζα έκανε βόλτες στο στάβλο. Καπου εκεί στις φωλιές των πουλιών ο Φρίξος και η Ρόζα συναντήθηκαν. Στην αρχή και οι δύο φοβήθηκαν.
Στάθηκαν ο ένας απέναντι από τον άλλον και άρχισαν να κοιτάζονται στα μάτια. Μετά αρχισαν να γυρίζουν ο ένας γύρω από τον αλλον σα να χόρευαν.
- Τι είσαι εσυ; Ρώτησε ο Φρίξος
- Η Ρόζα η γουρουνίτσα. Εσύ είσαι αλεπού. Τι δουλειά εχεις εδώ; Ήρθες να φας τις κότες; Θα φωνάξω το σκύλο!
- Όχι όχι σε παρακαλώ! Έχασα τη μαμα μου και ψάχνω να τη βρω. Έχω μείνει μόνος μου και φοβάμαι. Με λένε Φρίξο.
- Δεν είναι εδώ η μαμά σου Φρίξο. Δεν μπορεις να μείνεις εδώ. Είσαι αγριο ζώο και εδώ είναι φάρμα. Θα φοβηθούν όταν σε δουν οι υπόλοιποι.
- Δεν… δεν μπορω να κοιμηθώ μόνος μου… είπε ο Φρίξος και κατέβασε τα ματια του .
Η Ρόζα άκουσε την καρδιά της να κάνει ένα κλίκ!
- Ροκι ξύπνα! Φώναξε η Ρόζα ανήσυχη και ενθουσιασμένη μαζί!
Ο Ροκι ροχάλιζε και ονειρευόταν ότι έτρωγε ζουμερά μήλα και βελανίδια!
- Έλα τι έγινε;; Τι έπαθες;;
Μόλις είδε τον Φρίξο γρύλισε και έδειξε τα δόντια του!!
- Τι είσαι εσυ;; Τι θές εδώ;; Τι κάνεις στην Ρόζα;;
- Ρόκι… Είπε ήρεμα η Ρόζα. Είναι ο Φρίξος… το παιδί μας!!
Ο Ροκι ζαλισμένος από τον ύπνο την κοίταξε στα μάτια και τότε κατάλαβε!! Αφού ηρέμησε είπε στον φοβισμένο Φρίξο που κρυβόταν πίσω από την Ρόζα
- Πεινάς;; Ο Φρίξος κούνησε το κεφάλι του.
- Έλα μαζί μου. Ο Φίλιπ ο αγρότης πάντα αφήνει λιγο γάλα για τα γατακια που γυρνάνε εδώ. Θα πάρουμε και από την Κλοκλο την πάπια ένα αυγό. Ελπίζω να χορτάσεις.
Αφού ο Φρίξος έφαγε άρχισε να χασμουριέται.
- Τώρα θα με διώξεις;; ρώτησε τη Ρόζα.
- Και εσύ περιμένεις να κοιμηθώ για να με φάς;; Ρώτησε τον Ρόκυ
- Όχι Φρίξο. Τώρα θα κοιμηθούμε όλοι μαζί. Θέλεις;
- Ναι θέλω! Είπε το αλεπουδάκι χαρούμενο.
- Θα πρέπει όμως να κρυφτούμε κάπου για να μην τρομάξουμε τους υπολοιπους. Σου υποσχόμαστε ότι θα βρούμε τρόπο να μείνεις εδώ για πάντα. Αν θέλεις βέβαια.
- Θέλω θέλω!!! Είπε ο Φρίξος και χασμουρήθηκε
Εκείνο το βράδυ η Ρόζα έκανε έναν ονειρεμένο ύπνο. Την νανούριζε ο χτύπος της καρδιάς του Φρίξου. Ο Ρόκι έμεινε ξάγρυπνος και πρόσεχε τον Φρίξο.
Μόλις ξημέρωσε η Ρόζα ξύπνησε τον Φρίξο.
- Πρέπει να κρυφτείς πάλι. Θα βρούμε έναν τρόπο να σε παρουσιάσουμε.
Εκείνο το πρωί η Ρόζα ηταν πολύ κεφάτη. Αγκάλιασε και φίλησε όλα τα μικρά ζώα της φάρμας και τα πήγε εκδρομή.
Ο Ρόκι ήταν λιγομίλητος. Ήξερε ότι αυτό που ήθελαν να κάνουν δεν ήταν εύκολο.
Όταν γυρισαν στη φάρμα τα μοσχαράκια, τα αρνάκια, τα κοτοπουλακια, τα ποντικάκια και τα παπάκια αρχισαν να φωνάζουν και να τρέχουν
- Φίδι, φίδι!! Βοήθεια
- Φθθ, είμαι τυχερό σήμερα είπε το φίδι. Όλα τα μικρά είναι εδώ. Σίγουρα θα χορτάσω.
Μια στιγμή πριν επιτεθεί το φίδι ο Φρίξος βγήκε από την κρυψώνα του και το σκότωσε.
Όλα τα ζώα είχαν μείνει άφωνα. Δεν ήξεραν αν έπρεπε να φωνάξουν από τη χαρά τους που τα μικρά γλύτωσαν από το φίδι ή αν επρεπε να φωνάξουν από το φόβο τους που είδαν μία αλεπού.
Πρώτη πήρε το θάρρος η Λίλα η αγελάδα.
- Είσαι αλεπου! Τι κάνεις εδώ; Θα φωνάξω το σκύλο αμέσως!
- Λίλα όχι σε παρακαλώ! Δεν είναι κακιά αλεπού, είναι ο Φρίξος. Και είναι το μικρό μας! Είπε ήρεμα και θαρρετά ο Ρόκι.
Μόλις το άκουσαν οι κότες κακάρισαν δυνάτα:
- Απαπαπαπα! Είπε η Κοκό!
- Που ακούστηκε! Είπε η Λολο!
- Απαράδεκτο! Είπε η Γωγω
- Ένα αλεπουδάκι το μικρό δύο γουρουνιών! Ανήκουστο! Είπε η Φωφώ.
- Κινδυνεύουμε! Θα μας φάει! Είπε η Ζωζω!
Η Ρόζα και ο Ρόκι τα άκουγαν όλα αυτά ακίνητοι και αμίλητοι, ο ένας δίπλα στον άλλον. Ο Φρίξος είχε φοβηθεί και έτρεμε. Τον πλησίασαν και με δυνατή φωνή η Ρόζα είπε!
- Ο Φρίξος είναι το μικρό μας! Είμαστε οι γονείς του και θα τον μεγαλώσουμε σαν μέλος αυτής της φάρμας. Τέλος! Ένα έντονο ρουθούνισμα του Ροκι επισφράγισε αυτήν την δήλωση
Ακόμη και ο Φαίδων, ο ταύρος δεν ειπε τιποτα. Τέτοια ήταν η αποφασιστικότητα των δύο γουρουνιών.
Πριν λήξει η συνέλευση των ζώων η Μαίρη, ένα όλολευκο αρνάκι πλησιάσε το Φρίξο και του είπε στο αυτί:
- Σ ευχαριστώ που μας έσωσες από το φίδι!
Στην αρχή τα υπόλοιπα ζώα και κυρίως οι κότες απομονωσαν το Φρίξο τη Ρόζα και τον Ρόκυ. Δεν αφηναν τα μικρά τους να τους κάνει μάθημα η γουρουνίτσα. Απέφευγαν την οικογένεια
Το ζευγάρι όμως δεν νοιαζόταν. Είχαν αφοσιωθεί στο μεγάλωμα της μικρής αλεπούς. Του έμαθαν τη χρησιμότητα του κάθε ζώου στη φάρμα, του εξήγησαν από πού προερχόταν η τροφή τους και πως την καλλιεργούσε ο αγρότης. Τον τάιζάν γάλα, φρούτα και που και που έπαιρνε κρυφά τα αυγά από τη στριμμένη τη Ζωζω!
Ο Φρίξος μεγάλωνε και γίνοταν μια χαρούμενη, όμορφη και πανέξυπνη αλεπου. Τα μικρά των υπόλοιπων ζώων τον αγαπούσαν πολύ. Ακόμη και ο Φρέντυ ο σκύλος επαιζε μαζί του.
Ένα βράδυ χειμωνιάτικο που όλοι κοιμόντουσταν ένας σιγανός ήχος ακούστηκε. Ο Φρίξος τον άκουσε και ξύπνησε. Πάνω από τις φωλιές των πουλιών βρισκόταν ένα κουνάβι! Είχε φάει τα αυγά και τα μάτια του γυάλιζαν! Ήταν έτοιμο να φάει και τα κοτοπουλάκια!
Ο Φρίξος του όρμησε! Οι κότες ξύπνησαν και άρχισαν να κακαρίζουν. Από τις φωνές τους ξύπνησαν και τα άλλα ζώα. Όλοι κοιτούσαν με αγωνία τη μάχη του Φρίξου και του κουναβιού.
- Πρόσεχε Φρίξο!
- Φάτον!
- Φρίξος – Φρίξος!!!
Ο Ρόκυ ήταν έτοιμος να παρέμβει όταν η Ρόζα τον συγκράτησε.
- Μεγάλωσε… θα τα καταφέρει και μόνος του! Του είπε σιγανά και περήφανα!!
10 λεπτά μετά το κουνάβι έφυγε κλαιγοντας και κουτσαίνοντας. Ο Φρίξος ήταν πληγωμένος, ευτυχώς ελαφρά. Όλα τα ζώα μαζευτηκαν γύρω του.
- Σε ευχαριστούμε που έσωσες τα μικρά μας! είπε η Κοκό.
- Θα σου χρωστάμε ευγνωμοσύνη! Είπε η Φωφώ.
- Εμεις σου φερθήκαμε τόσο άσχημα και εσυ μας εσωσες για δευτερη φορά είπε η Ζωζώ.
- Μα είστε η οικογένειά μου! Είπε ο Φρίξος. Η Ροζα είναι η μαμα μου και εσεις είστε οι θείοι, τα αδέρφια και τα ξαδέρφια μου! Είμαστε μια οικογένεια!
Εκείνο το βράδυ έγινε μεγάλο γλέντι στον στάβλο. Την επόμενη μέρα ο αγρότης βρήκε την αλεπού αγκαλιά με τη γουρουνίτσα, το αγριογούρουνο και όλα τα αλλα ζώα γύρω τους. Ο Φιλιπ χάιδεψε το Φρίξο.
- Κάποτε ημερωσα και εγω μια αλεπου και μου εδωσε το πιο σημαντικό μάθημα της ζωής μου ότι μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσια δεν την βλέπουν τα ματια. Απ ότι φαίνεται εσένα σε ημέρωσε η Ρόζα και ο Ρόκυ και μαζί ημερώσατε και τους υπόλοιπους. Μείνε μαζί μας είσαι ευπρόσδεκτος. Στη μεγάλη οικογένειά μας όλοι έχουν χώρο.
Ο Φρίξος μισάνοιξε τα ματια του και είδε τα ξανθά μαλλιά του Φιλιπ να λαμπουν στον ήλιο.
- Όπως το χρώμα του σιταριου, σκέφτηκε και χαμογέλασε!
Δραστηριότητες
- Βρες 4 ζώα που ζουν στο αγρόκτημα, 4 ζώα που ζουν στη ζούγκλα, 4 ζώα που ζουν στο δάσος και 4 πουλιά.
- Τι τρώνε τα ζώα που διάλεξες; Θα μπορούσαν κάποια από αυτά να ζουν μαζι παρόλο που προέρχονται από διαφορετικά μέρη;
- Ζωγράφισε μια διαφορετική οικογένεια. Μπορεί να έχει διαφορετικούς ανθρώπους, ζώα, φυτά ό,τι θές εσυ! Φτιάξε και το σπίτι τους! Ένα διαφορετικό σπίτι από τα συνηθισμένα.