Στον πολιτισμό μας, στην ελληνική κουλτούρα το φαγητό δεν έχει απλά το ρόλο του <<καυσίμου>>. Είναι σύντροφος στις χαρές, στις λύπες, στις απογοητεύσεις, στις επιβραβεύσεις! Είναι καταφύγιο και τρόπος ξεσπάσματος. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με κάθε εκδήλωση της ζωής μας.
Τα άτομα που πάσχουν απο βουλιμία βρίσκουν μια διέξοδο αλλά και έναν τιμωρό στο φαγητό.
Βουλιμία είναι η επανειλημμένη υπερβολική κατανάλωση φαγητού κατά τη διάρκεια της οποίας το άτομο χάνει τον έλεγχο. Οι τροφές που καταναλώνονται είναι ευκολομάσητες για να καταναλώνονται γρήγορα και έχουν πολλές θερμίδες όπως πάστες, πατάτες κλπ. Το επεισόδιο κρατάει περίπου 2-3 ώρες. Μετά το πέρας του το άτομο νιώθει τύψεις και προσπαθεί να αναστρέψει το γεγονός. Αυτό γίνεται προκαλώντας εμετό, με τη λήψη καθαρτικών,διουρητικών, με υπερβολική νηστεία και άσκηση μέχρι το επόμενο επεισόδιο.
Και εδώ οι αριθμοί ταράζουν. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε το 2003 απο τους Hoek&Hoeken τα περιστατικά βουλιμίας στις ηλικίες 10-39 έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια. Παρόλη την αύξηση των κρουσμάτων μόλις το 6% των πάσχοντων υποστηρίζεται ψυχολογικά.
Ενδείξεις που φανερώνουν το πρόβλημα είναι διάβρωση των δοντιών απο τους εμετούς, τραυματισμός των δαχτύλων απο την προσπάθεια πρόκλησης εμετού, συχνά επεισόδια υπερφαγίας και πρήξιμο των σιελογόνων αδένων απο τους συχνούς εμετούς. Συχνά ο ασθενής παθαίνει αφυδάτωση και με την πάροδο των χρόνων παρουσιάζει προβλήματα στην καρδιά, στα νεφρά και στο στομάχι. Κατάθλιψη αλλά και ανορεξία μπορούν να συνυπάρχουν με τη βουλιμία.
Η ψυχολογική πίεση είναι η συνηθέστερη αιτία που οδηγεί στη νευρογενή βουλιμία. Άγχος για την εικόνα του σώματος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενοχές, άγχος για τις επαγγελματικές ή ακαδημαϊκές επιδόσεις, πίεση στο οικογενειακό περιβάλλον και η πεποίθηση του ατόμου απο παιδί ότι στο φαγητό μπορεί να βρει παρηγοριά είναι οι συνηθέστεροι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να παρουσιάσει βουλιμικά επεισόδια.
Τα κορίτσια είναι πολύ πιο επιρρεπή στις διατροφικές διαταραχές. Τούτο συμβαίνει γιατί βάλλονται συνεχώς απο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με εικόνες λιπόσαρκων μοντέλων που υποτίθεται ότι αντανακλούν την ιδανική ομορφιά. Η πίεση ν ανταποκριθούν σ αυτά τα πρότυπα συχνά είναι υπερβολική.
Η αντιμετώπιση που προτείνεται είναι κυρίως ψυχοθεραπεία σε κάποιες περιπτώσεις συνοδευόμενη απο αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
Το κυριότερο όμως είναι να δούμε το σώμα σαν σύμμαχο και όχι σαν εχθρό και το φαγητό σαν απόλαυση και όχι σαν τιμωρία. Δεν είμαστε υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει γύρω μας, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Έχουμε όμως την ευθύνη του εαυτού μας που είναι ο,τι πιο πολύτιμο έχουμε!
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε ένα δραματοποιημένο βίντεο της εκπαιδευτικής τηλεόρασης που αφορά τη νευρογενή βουλιμία.
http://www.edutv.gr/index.php/agogi-igeias-2/agogi-ygeias-voulimia