Τα παιδιά που φαίνονται εναντιωματικά είναι συχνά έντονα αγχώδη.
Ένα δεκάχρονο αγόρι, ο Γιώργος είχε ένα ξέσπασμα στο σχολείο. Αναστατωμένος από τα λόγια ενός συμμαθητή του, τον σπρώχνει και σύντομα πιάνονται στα χέρια. Όταν ο δάσκαλος προσπαθεί να τους χωρίσει ο Γιώργος βγαίνει εκτός ελέγχου, πετάει τετράδια και βιβλία σε όλη την τάξη, ρίχνει το θρανίο και την καρέκλα του στο πάτωμα και βγαίνει από την αίθουσα τρέχοντας στο διάδρομο. Κάποια στιγμή, καταφέρνουν οι δάσκαλοι να τον σταματήσουν και τον οδηγούν στο γραφείο του διευθυντή, όπου προσπαθούν να τον ηρεμήσουν. Αντί γι’ αυτό , ο Γιώργος βρίζει και κλωτσάει τον διευθυντή σε μια προσπάθεια να ξεφύγει. Οι δάσκαλοι καλούν τους γονείς του άμεσα στο σχολείο. Με μια πρώτη ματιά ,το παιδί μοιάζει να έχει σοβαρά θέματα θυμού. Δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνει εκτός ελέγχου στο σχολείο. Οι εκπαιδευτικοί επιμένουν να έρχονται οι γονείς νωρίτερα να τον παίρνουν. Δεν γίνεται να παραμένει στο ολοήμερο.
Αδιάγνωστο άγχος
Αλλά τι πραγματικά συμβαίνει; Σύμφωνα με έναν παιδοψυχολόγο τον Dr. Jerry Bubrick στο Child Mind Institute μετά από την αξιολόγηση φαίνεται ότι το παιδί διακατέχεται από έντονο κοινωνικό άγχος και δεν μπορεί να δεχθεί ακόμα και την πιο εποικοδομητική κριτική. Ο Γιώργος τρομοκρατείται στην προοπτική να ντροπιαστεί μπροστά στους συνομηλίκους του. Έτσι οπότε όταν ένα παιδί τον κοροϊδεύει και τον κάνει να νιώθει άβολα, δεν έχει τις απαιτούμενες δεξιότητες να το αντιμετωπίσει και ξεφεύγει, τρελαίνεται. Ο εγκέφαλός του έρχεται αντιμέτωπος με το δίλλημα φυγή ή μάχη (flight or fight) και επιλέγει την μάχη.
Ένα παιδί που εμφανίζει αντιδραστική ή επιθετική συμπεριφορά μπορεί να αντιδρά στο άγχος που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί ή που δεν καταλαβαίνει καν ότι το έχει. Η ιστορία αυτού του αγοριού δείχνει κάτι που οι γονείς και οι δάσκαλοι ίσως δεν συνειδητοποιούν: ότι η εναντιωματική/επιθετική συμπεριφορά συχνά προκαλείται από άγχος που δεν έχει αναγνωριστεί. Ειδικά τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά μπορεί να εμφανίσουν συμπροφορές εξάρτησης όσον αφορά το άγχος αλλά και έντονα και βίαια ξεσπάσματα.
Μια τεράστια μεταμφίεση.
Το άγχος μπορεί να εκδηλωθεί με ποικίλους τρόπους εν μέρει γιατί βασίζεται σε μια φυσιολογική αντίδραση, σε μια απειλή στο περιβάλλον, μια αντίδραση που μεγιστοποιεί την ικανότητα του οργανισμού είτε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ή να ξεφύγει από αυτόν. Έτσι ενώ μερικά παιδιά εκφράζουν το άγχος τους με το να αποφεύγουν καταστάσεις ή αντικείμενα που πυροδοτούν τους φόβους τους άλλα αντιδρούν με μια ακατανίκητη ανάγκη να ξεσπάσουν απέναντι σε μια κατάσταση που τα κάνει να αισθάνονται άβολα. Αυτή η συμπεριφορά , που μπορεί να είναι μη ελέγξιμη και συχνά ερμηνεύεται ως θυμός ή εναντίωση. Η αγχώδης διαταραχή, είναι μια από τις διαγνώσεις που μπορεί εύκολα να μπερδευτεί, καμουφλαριστεί, μασκαρευτεί εξηγεί η Dr. Laura Prager, διευθύντρια του Child Psychiatry Emergency Service στο Γενικό νοσοκομείο της Massachusetts. Μπορεί να μοιάζει με πολλά πράγματα. Ιδίως τα παιδιά που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ή κανείς δεν τα ακούει μπορεί να εκδηλώνουν το άγχος τους με δυσλειτουργία στη συμπεριφορά τους. Τα πιο συχνά αναγνωρίσιμα συμπτώματα του άγχους σε ένα παιδί είναι προβλήματα στον ύπνο, δυσκολία να κοιμηθεί στο δικό του δωμάτιο ή να αποχωριστεί τους γονείς του, αποφυγή συγκεκριμένων δραστηριοτήτων.
Αλλά σε άλλες περιπτώσεις η αγχώδης διαταραχή είναι κρυμμένη. Όταν τα κύρια συμπτώματα που αναφέρονται είναι τα ξεσπάσματα, ή τα προβλήματα στο σχολείο, είναι δύσκολο να γνωρίζεις τι συμβαίνει Αλλά δεν είναι σπάνιο όταν τα παιδιά με παρόμοια προβλήματα παραπέμπονται για αξιολόγηση και διάγνωση να καταλήγουν με τη διάγνωση μιας αγχώδους διαταραχής. Εκδήλωση άγχους στα παιδιά μπορεί να είναι ακόμη και το ότι βλέπουν ή ακούν πράγματα που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα.
ΠΗΓΗ:https://childmind.org