Τέλος της σχολικης χρονιάς και όσοι συμμετείχαμε στην εκπαιδευτική διαδικασία καλούμαστε να κάνουμε έναν απολογισμό. Για τους επαγγελματίες της παράλληλης στήριξης αυτός ο απολογισμός δεν θα πρέπει να είναι μονό ποσοτικός και να επικεντρωθεί στην ύλη, στο μαθησιακό κομμάτι και στους βαθμούς. Η μεγαλύτερη κατάκτηση για έναν επαγγελματία παράλληλης στήριξης είναι το αν το παιδια/τα παιδιά που στήριζε καταφέραν να συμπεριληφθούν στην σχολική κοινότητα.
Πως γίνεται όμως αυτή η συμπερίληψη για την οποία όλοι μιλάμε; Αρχικά το παιδί θα πρέπει να νιώθει ευπρόσδεκτο στον χώρο του σχολείου και της τάξης, να έχει το αίσθημα του ανήκειν σε αυτό το περιβάλλον, να είναι αναπόσπαστο μέρος της ομάδας.
Το αν κατάφερε το παιδί να κάνει φιλίες είναι η πιο περίτρανη απόδειξη ότι η παραλληλη στήριξη δούλεψε όπως έπρεπε. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ο επαγγελματίας επηρέασε και όλη την τάξη εκτός απο το παιδί που είχε υπ ευθύνη του.
Ενθαρρύνεται ο μαθητής με διαφορετικότητα να συμμετέχει πλήρως στην μαθησιακή διαδικασία και στη σχολική ζωή; Έχει τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται; Φροντίσαμε έτσι ώστε κάτι τέτοιο να γινει αντιληπτό απο την σχολική κοινότητα;
Η εστίαση στις δυνατότητες και τις ικανότητες του παιδιού είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει όλα τα υπόλοιπα. Όσο εστιάζουμε στις αδυναμίες και προσπαθούμε να διορθώσουμε και όχι να ενθαρρύνουμε δεν θα υπάρχει ουσιαστική πρόοδος.
Το αίσθημα της ασφάλειας τόσο μέσα στο σχολείο όσο και με τον επαγγελματία της παράλληλης στήριξης είναι ουσιώδες για να μπορέσει ο μαθητής να αναπτύξει όλο το δυναμικό του. Αν νιώθει οτι απειλείται μπαίνει σε διαδικασία άμυνας, βιώνει στρές και δεν ειναι σε θεση να κατανοήσει και ν απομνημονεύσει.
Για να νιώσει την ασφάλεια που προαναφέραμε χρειάζεται να είναι καθημερινός αποδέκτης μιας ευγενικής συμπεριφοράς και μιας πλήρους αποδοχής. Φαίνεται αυτονόητο αλλά δεν είναι…
Ως επαγγελματίες παράλληλης στήριξης οφείλουμε να δώσουμε φωνή σε αυτούς τους μαθητές που έχουν περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του αποκλεισμένοι. Χρειάζεται να τους δώσουμε την δυνατότητα ν αποφασίσουν για τον εαυτό τους και εμεις να σεβαστούμε αυτές τους τις αποφάσεις. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώσουν οτι τα ακούμε ,τα καταλαβαίνουμε και τα νιώθουμε ουσιαστικά.
Συμπερίληψη δεν σημαίνει να καταπνίξει το ατομο την διαφορετικότητά του για να ενταχθεί. Σημαίνει το εντελώς αντίθετο. Να αναδείξει τις ξεχωριστές πτυχές του εαυτού του και να γίνει αποδεκτό γι αυτές, να μην χρειάζεται να κρύβεται και να προσποιείται. Χωρίς να επικρίνεται γι αυτές. Και εμείς οφείλουμε να φωτίζουμε αυτές τις πτυχές που χρόνια κρύβονται κάτω απο ένα πέπλο καταπίεσης και ντροπής.
Τέλος το παιδί που στηρίζουμε πρέπει να νιώθει σημαντικό, μοναδικό, γεμάτο αξία και αυτοπεποίθηση. Μόνο αν όλα τα παραπάνω υφίστανται μπορεί να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος και εξέλιξη. Αλλιώς είναι σαν να χτίζουμε στην άμμο.
Επενδύστε λοιπόν στην συμπερίληψη αν θέλετε να βγούν όλοι κερδισμένοι.
Πηγή: https://www.diversitykids.com.au/